Nietypowy ranking serialowy

Więc ranking ów to:
Naprawdę ładny głaz, czyli ładna buzia 1)u bohaterki: przede wszystkim Yvonne Strahovski, (Sarah w "Chucku") która jest jedną z najładniejszych kobiet, jakie widziałam, i Jessica Alba w "Dark Angel"
-----2)i u bohatera: trudne... Chyba jednak Wentworth Miller z pierwszego -i podkreślam: TYLKO pierwszego- sezonu "Prison Break"; jakby nie grał, jakiby się nie zrobił irytujący, to w pierwszym sezonie jest po prostu yummy.
Bohater drugiego planu, bijący pierwszy plan na głowę: najpierw, po całości Robert Knepper, który i jako T-Bag w "Prison" break", i jako Samuel Sullivan w "Heroes" pobił na głowę wszystkich; zaś takim szczególnym bogaterem drugoplanowym jest (nomen omen w "Prison Breaku" właśnie) agent Mahony :3
Bohaterka drugiego planu, bijąca pierwszy plan na głowę: ...nie ma takiej. Ale bardzo lubię Cuddy, choć nie bije House'a. Jest zaraz obok :D No i Inara z "Firefly"- też zaraz obok Filiona :)
Ciuchy i biżu: "Bones", "Bones", "Bones" i ewentualnie "Supernatural", gdzie ciuchy są niezłe, tyle, że tam kobiety ubierają się jak z fantazji wielbicieli rocka. Patrzę na te buty, i mnie nogi bolą... Kobiety z planety Ziemia normalnie nie ubierają się wyłącznie w ten sposób, i sama idea nie wychodzenia z jeansów przez całe życie mnie po prostu zmraża.
Samochody: ha. "Supernatural" :3
Muzyka: "Dark Angel", "Supernatural", "House"
Dom "Supernatural", i chodzi oczywiście o chatę Bobby'ego
Knajpa: studencka speluna w "Buffy" i jadłodajnia w "Dead like me"; całokształt knajp w "Supernatural", o ile nie prowadzą ich demony.
Serial, do którego potrzebny aperitif: "Supernatural"- bo tam żłopią zimne świeże piwko jak odcinek długi, a z kolei w "Bones" zawsze jest na końcu scena przy barze, z lampką wina.
Inspirujące do pracy intelektualnej: "Bones" (mimo- a może właśnie z powodu- tego winiacza :D)
Inspirujące twórczo: "Carnival", "Heroes"
Para z chemią: Booth i Brennan z "Bones"
Para Y z chemią: hehe...no co, znacie mnie. Więc Dean i Castiel z "Supernatural"; i oczywiście- dlaczego nikt tego nie dostrzega?!- Mahony i Scofield z "Prison Break" (scena w Sonie? Gdzie Mahony przyszpila Michaela do ściany? Przecież on się siłą powstrzymuje, żeby nie zrobić nic więcej, doh!). I Artur/Merlin z "Merlina"
Całokształt przyjemności, płynącej z oglądania; że człowiek wraca do domu i ma ochoę popatrzeć/posłuchać/pobyć sobie w danym świecie: "Dead like me"- tak, typowe, film o mrocznych kosiarzach, a ja miałabym ochotę się przenieść na chwilę do ich świata :D Ale to jeszcze nic, bo drugi taki serial to "Mentalist"; naprawdę, 40 minut obcowania z pozytywnym uśmeichem Patricka Jane'a działa lepiej, niż valium, mimo, że to serial o wydziale zabójstw :D
Fascynujący koncept, intrygujący co odcinek:: "Dollhouse".


Z ciuchami w serialach w ogóle jest problem, bo producentami takowych są zazwyczaj w więkoszści mężczyźni, którzy ubierają swoje bohaterki jak wymarzone divy z barów, lub w jakieś ogólnie wyfantazjowane kreacje, które w realu wyglądają jak koszmarki. Drażni mnie, że w amerykańskich serialach dekolty trykotów (w których kobiety, notabene, namietnie chodzą, jakby nie istniał poza tym żaden inny materiał; poza zsyntetyzowanym lnem na biurowe granatowe marynarki, oczywiście), sięgają im krawędzi dolnego żebra, że wszystko jest tak obcisłe, że nie zostawia żadnej zwiewności, żadnej tajemnicy, niczego dla wyobraźni, nie mówiąc o tym, jak to niewygodnie wylgąda. No i kobiety naprawdę nie chodzą wyłącznie w spodniach.
Dlatego oglądam "Bones" z taką przyjemnością, mimo tych wszystkich rozkładających się zmlaskiem ludzkich tkanek- jedyne serialowe kobiety, które się ślicznie ubierają, to Brennan i Angela. Cała reszta to kaszaloty, z wszystkim na wierzchu, w jakichś koszmarnych butach (bogowie...nie wiem, jaki producent obuwia sponsorował "Buffy", ale to, co się tam działo, ja określam mianem "krowiego kopyta") i obcisłych majtkowych pastelo-beżach. Z obowiazkowym złotym serduszkiem na łańcuszku o nijakiej długości, zwanej potocznie nie w pipę ni w oko.
Ugh.
A, była jeszcze jedna świetnie ubierająca sie postać, w "Dead like me", i była to albo Daisy Adair, albo Betty Rhomer. W sumie obydwie ubierały się ciekawie.
No i Tru w "Tru caliing", chociaż na litość boską, te dekolty do pięty? Serio- nie ma innego sposobu, żeby afirmować swoją kobiecość?
A piszę to wszystko, bo...bo wiadomo, co innego powinam w tej chwili robić XD
...Choć cosik bym jeszcze dodała do tej listy, tylko nie wiem, co...