A wszystko dlatego, że jestem przeziębiona

Po przyjeździe z Albionu jak zwykle nie mogę otrząsnąć się z obrzydzenia, wywołanego przez (j)ojczyznę.
Nie lubię jej. Przeklinałabym fakt, że się tu urodziłam, gdyby nie to, że pośród możliwych alternatyw są takie np. kraje arabskie, czy inny Ural.
Ja po prostu mam dość użerania się z twardą jak kilkudniowa guma do żucia rzeczywistością, tej poniżającej walki, polowań - nie, bynajmniej nie z sokołami-, zachodnioeuropejskiego odpowiadania na pytania znajomych, że wszystko jest OK, podczas gdy tak naprawdę widzę przed sobą - mur. Litą, nieprzepuszczalną ścianę.
Jeszcze w Liverpoolu, w kolejce pełnej moich odzianych w czerń i inne kolory błota ziomków, miałam dobry przykład takiej naszej, śwarnej polskości: podczas gdy Brytyjczycy czy Irlandczycy czekali grzecznie w kolejce, Polacy kombinowali. Pękliby, gdyby tego nie robili.
Ot: jeden zauważył "funfla" kilka metrów - i jakieś dziesięć osób- przed sobą, więc podszedł doń, zagadał i już- o! stoi z nim, ramię w ramię, w kolejeczce. Zaraz też odwraca się z cwanym uśmieszkiem i woła kolegę, a co będzie stać, jak pierdoła. Zachachmęcić przecież trza! Kto nie chachmęci, jest pedałem.
Ale sam fakt, że nie widzę tu dla siebie perspektyw, wkurza mnei najbardziej. Cokolwiek bym chciała robić, wszystkie projekty, jakie wstępnie rozplanowywałam- rozbijają się o wspomniany mur biurorkracji oraz moich uzasadnionych obaw przed przedsiębraniem czegoś w naszym pięknym nadwiślańskim.
Jest to bowiem równoznaczne z wkładaniem ręki w krajzegę. Jak sam się pcha, to co potem piszczy, że zbankrutował... Było pracować cicho i grzecznie, jako sprzedawca anten satelitarnych, czy innych kołder. I w ogóle wyspecjalizować się w marketingu, a nie- jakiejś filologii, pff!

Nie twierdzę, że za ogólnie pojętą granicą dostałabym od razu pracę marzeń, ale nawet sprzedając rzeczone kołdry- byłabym w stanie kłaść się spać bez tej obezwładniającej trwogi o przetrwanie.
Tylko jak tu teraz zapakować wszystkich moich ludzi do podręcznego i zabrać ze sobą?
I pianino. To jest jeden z problematycznych punktów. Nie może stać się tak, jak się działo ostanio, czyli że przez 15 miesięcy- PIĘTNASCIE!..- nie mogłam grać.
Może to jakiś rodzaj autohipnozy? Może pianino jest dla mnie jak łózko z wiekiem dla Vlad-Tepes-wannabes? A może---wydziela magiczne, produkowane przez korniki fluidy, które mnie już dawno uzależniły? O_O To ma seeeens....

Ech, wybaczcie, gorzka ta notka, mimo radosnych przecież okoliczności- Kacha czuje się dobrze, Dean jest żwawy i wszystko jest w porządku :) Może to wina przeziębienia i zawiesistej szarości polskiego nieba: tam było 13 stopni i słońce na zawietrznej przygrzewało aż miło. A ja nienawidzę zimna; plus chwili, gdy przyjeżdzam do domu, w środku nocy, i wita mnie tona kurzu, zero jedzenie i pies ze sraczką.
Jak tu się nie rozchorować -_-
Mam przynajmniej co czytać, za to *_* Kupiłam mnogość książek (jedną dostałam! właśnie ją kończę)
I tu się mogę pochwalić moimi zdobyczami *_*
1.

Bo pisarstwo Susanny Clarke bardzo mi odpowiada.

2.

Ta książka zdaje się omawia ideę postrzegania koloru oraz lęku przed nim w kulturze zachodniej. Jak można się łatwo domyślić z lektury tego bloga- coś co i mnie głęboko frapuje- dlaczego, na litość boską, się ludzie boją koloru?!

3.

Bo nie mam ani jednego tomu Tolkiena (a, nie, jakieś coś jedno mam, ale w tym haniebnym tłumaczeniu, wiuęc tak, jak bym nie miała), a szczególnie "Hobbita" chciałam mieć w oryginale.

4.

Aaaa, to... Bo to zapowiada się jako przyjemne czytadło :P CZy zaraz wszystkie książki, jakie człowiek kupuje, muszą być ambitne? :D No, chociaż następna...

5.

Nie wiem, na ile ambitną się okaże, ale z pewnością należy do nieco cięższego sortu. Dramatyczno-psychologicznego, mgła i trup :D Can't wait...

6.

Od kilku łaadnych już lat interesuję się Romami. I nie jest to dla mnie żadnym zaskoczeniem, że jakiś czas po tym, jak ja złapałam bakcyla- na świecie wybuchła istna gorączka romska! Znowu geni loci, znowu te chamskie złodziejaszki...Książki, filmy, dokumenty, koncerty, festiwale... Szlaczek mię nieczko trafił, tym bardziej, że mój zaczęty eony temu komiks o Cyganach nadal leży w wersji proszkowej, gdzieś w kartonie. Ale kniżkę sobie przeczytam, jedną z wydanego ostatnimi czasy w Anglii tysiąca o Romach -_-

No i tyle :D Od czego by tu zacząć? Smaczności, smaczności...