Planszówkowanie

Siedząc na Dolnym Śląsku, śledziłam doniesienia znajomych o ich pełnym przeżyć i emocji życiu wśród planszówek, i na poły nie rozumiałam, a na poły zazdrościłam,. bo ewidentnie świetnie się bawili.
No i teraz sama wsiąkłam w szpony tego samego sportu :)
Gram co najmniej raz w tygodniu, a każda nowa gra to emocje, rozgrywki trwające do późna w nocy (raz nawet całą noc, aż do rana), i pogłębiająca się wiedza co do nikczemnych i przebiegłych sztuczek, jakimi system próbuje rozwałkować gracza i co gracz może na to.
...no dobrze, na razie ta moja "głęboka wiedza" pozwala mi ginąć malowniczo- nie dalej, jak w sobotę, moja postać spłonęła, kilka dni wcześniej została ubita przez wilkołaki, a jeszcze wcześniej- przez jednego z Przedwiecznych.
Ale i tak jestem zachwycona.
Pisano już o tym wiele artykułów, ale trudno przecenić wartość takiej rozrywki, jaką są planszówki.
Zatrudnia się swoją pomysłowość, inteligencję i wyobraźnię, przy tym poznać można lepiej ludzie, to, jak kminią, co na nich działa, co ich wytrąca z równowagi, etc.
Co ważniejsze- spędzasz czas z przyjaciółmi, rodziną, ludźmi, przebywanie w towarzystwie których jest już frajdą samo w sobie. Wyłączasz komputer, wychodzisz z domu, i zanurzasz sięw inny świat.
Piękne, naprawdę piękne.
---Nawet jeśli sie co jakiś czas ginie widowiskowo i z przytupem XD
Właśnie dla takich między innymi rzeczy zależy mi, żeby pobyć sobie w Trójmieście.

To nie jedyna rzecz, w która ostatnio wsiąkam.
W związku z moim powrotem do nurtu japońskiego, postanowiłam odkurzyć regał i przeczytać wreszcie jakieś mangi z tych----dziesiątków tomów, jakie przypłynęły za mną z Japonii (no, o Seimeiu większość przeczytałam. I "Paradise Kiss".).
Jeden taki tomik zabrałam sobie do torebki, jadąc do Sopotu- pół godziny jazdy, sporo da się przeczytać.
I teraz- jak to jest, że jedyne brzydkie słowo, na jakie człowiek pozwoli sobie w konwersacji, pada zawsze w momencie, gdy z nagła cichnie muzyka?
I jak to jest, że niewinna- zdałoby się- manga o samurajach (narysowana współczesną, lekką i dynamiczną kreską, pełna elementów komicznych, ale wciąż-o samurajach), będzie miała jedną, jedyną SCENĘ, i ja na tą scenę trafię akurat w miejscu publicznym, siedząc plecami do drzwi, przez które nieustannie ktoś przechodzi?
To musialo być śmieszne, swoją drogą; siedzę sobie, czytu czytu, rozlega się szurgot otwieranych za mną drzwi, przewracam stronęizamykamodrazumangę :D
Ale bo to było....duże było. I sugestywne. W sumie---nic dwuznacznego, raczej bardzo jednoznaczne XD
Man~ było blisko. Jeszcze by ktoś zobaczył i na pewno by zabrał :D
Ech, ci Japończycy...