Crazy time

Uwaga, notkę popełniam, ale ostatnimi czasy czuję się, jakbym nieustannie tkwiła w środku gwarnego i dziwnego lunaparku Terranca Zdunicha, więc nie wiem, co z tego wyjdzie.
Siedzę po nocach, próbuję ogarniać zlecenia, a jednocześnie najbardziej ciągnie mnie teraz do spotkań ze znajomymi, socjalizowania się, plansz, wycieczek no i jazzu- trudno w takiej sytuacji skupić całą moc przerobową na pracy.
Jakoby wiosna i nie wiosna zarazem.
Mam teraz fazę na muzykę mało wiosenną, industrialną, ciężkie i posępne zgrzyty maszyn, jękliwy śpiew metalu trącego o metal, jakieś posępne wycia, mhrok i szmatan, czyli Recoil, Bauhaus, Spooncurve czy Ulver.
Ale kiedy biedziłam się z problemem paliwa, do którego mogłabym tymi wieczorami i nocami działać, to właśnie takie, mroczne, posiadające niemal namacalny ciężar brzmienia okazały się tym, co pozwala mi przejść na inny poziom funkcji mózgu i pracować w skupieniu.
Szukając więcej podobnego typu muzy, znalazłam Kazaky. Szczególnie podoba mi się ta piosenka- i ten teledysk. Uprzedzam, dla niektórych może być niesmaczną perwerą, ale mi się podoba :P Aż sobie zrobiłam tapetkę z jednego screena. Przypomina mi czasy Enzo i mojego ukochanego Jeana Geneta.
---Do którego może sobie wrócę, lato idzie, a to zawsze była moja lektura na lato...
I tańczyć mi się chce, ale teraz to już na maksa XD



Tymczasem wracam do Bauhasu i do próby organizacji dnia.