Śmierć leśna

Dziś, praktycznie z marszu, brzdąkając sobie od niechcenia na pianinie i wgapiając się chciwie w wybrane wiersze z ulubionego tomiku ("Strofy z dreszczykiem"). ułożyłam melodię do wspaniałego wiersza, który już kilkakrotnie przyciągał moją uwagę, a który wreszcie D., podczas zesżłoweekendowego byczenia się na łące, stanowczo mi wskazała jako kolejny cel moich muzycznych prób i starań.
Maria Czerkawska. To była wspaniała, pełna pasji poetka; zwana poetką lasu. Można znaleźć niektóre jej wiersze miłosne (http://milosc.info/wiersze/Maria-Czerkawska/Milosc.php ), ale tak poza tym niewiele jest jej utworów na sieci, a "Śmierci leśnej" próżno szukać.
Dlatego też przepiszę tu cały tekst; może kiedys ktos będzie go poszukiwał, albo będzie potrzebował tekstów w tak namacalny, pełnowymiarowy, organoleptycznie odczuwalny sposób przedstawiających las. Czytam ten wiersz i czuję zapach nagrzanej słońcem ściółki leśnej...

"Śmierć leśna ma oczy zielone,

Z połyskiem zachłannym gęstwiny,

Śmierć leśna ma rude warkocze

i nogi wysmukłe dziewczyny.

Twarzyczką pociągłą i bladą,

Czerwoną zagadką ust kusi;

Rękami smagłymi, silnymi,

Przyciagnie, owinie, zadusi.

Śmierć leśna ze żmiją na piersiach

Na ścieżce w gorące dnie leży...

Śmierć leśna z jastrzębiem nad głową

Nie wiedzieć, skąd nagle uderzy.

Zza wilczej błyszczącej jagody

Do dzieci uśmiecha się czule

I kwiatów klejnoty układa

Na bagien bezdennej szkatule.

Zakrada się krokiem łasicy

Do gniazda miłosci szczęśliwej,

I sarny nagania złociste

Pod drzewa, gdzie stoi myśliwy.

Śmierć leśna zna piły chimery,

Nad głową nachyla się drwala,

i z lekkim skrzywieniem usteczek

Kadłubem go jodły przywala.

Zaszywa się w jary przepastne,

Jak dzika, spłoszona dziewczyna;

Paprocie, krzewiny i chwasty

na oślep podcina, podcina...

A w noce spękane od gromów,

Gdy drą się gałęzie jak pióra,

Z zygzakiem się łączy piorunów

Jej włosów czerwona wichura."

Melodia przyszła mi do głowy na kwadrans przed wyjściem na świętowanie Dnia Matki. Nagrałam swój chropawy śpiew na dyktafon, żeby nie zapomnieć, ale w tym momencie też zapamiętałam wiersz. Niebywałe; wystarczy mi muzyka, żeby słowa wskoczyły na swoje miejsca w komórkach pamięci. Gdybym miała ten sam tekst wydeklamować, zapewne następowałyby spore przerwy techniczne na przypomnienie sobie poszczególnych linijek i słów.
I po raz kolejny- ułożył mi sie fajny kawałek, kiedy po prostu tak sobie,ot- pogrywałam cosik, bez żadnego szczególnego planu ni zamysłu. Niechcenie- to już o krok od niedziałania, wuwei, i nirwany. Juhu :P